In mood for beautifuλ words...
Σάββατο 13 Απριλίου 2013
Αποστασιοποίηση. Το αντίθετο του εγκιβωτισμού. Ισορροπία. Ονειροπαγίδα. Αυτοανάγνωση.
--
Λίγο τώρα, μετά τα τριάντα μου, κατάφερα να καταλάβω τι cult φιγούρα που έκρυβα και μεγάλωνα μέσα μου (παροτρύνω τον αναγνώστη να μη φοβηθεί να χρησιμοποιήσει διαφορετικές προοπτικές ανάγνωσης για αυτό το κείμενο). "Βρέχεις τα πόδια σου στο ποτάμι του χρόνου" πιστεύοντας λανθασμένα πως οι άνθρωποι γύρω σου είναι όλοι ίδιοι. Φαντάζεσαι ότι οι ευαίσθητες χορδές σας μπορούν να παίξουν μαζί μουσική μα είναι αδύνατον. Δεν κουρδίστηκαν ποτέ μαζί.
Κατάλαβα ότι δεν έχει πολύ κόσμο που μεγάλωσε με τα τραγούδια του Στράτου, της Μπέλλου και με κάτι παλιά χαμένα λαικά που δεν τα παίζει το youtube. Δεν έχει πολύ κόσμο που θεωρεί τη ζεμπεκιά μια αρχέγονη παράδοση. Μια ιεροτελεστία που ταξιδεύει μαζί σου από όταν έμαθες να περπατάς. "Κουλτουριστικά" ο Στράτος δεν είναι η "απόλυτη αλήθεια" που πίστευες. Όχι. Για το κόσμο είναι cult φίλε μου. Και μαζί του γίνεσαι κι εσύ cult.
Η στιγματίζουσα επαρχιακή κουλτούρα έρχεται με γεωγραφική ιδιαιτερότητα, κάτι που την κάνει απολύτως υποκειμενική. Και σαν παιδί είσαι ανίκανος να την καταλάβεις (πολλοί ενήλικες περνούν την ζωή τους χωρίς να έχουν απολύτως καμία ιδέα). Απλώς της ανοίγεις τη πόρτα όπως θα άνοιγες σε οποιονδήποτε. Γιατί είσαι παιδί. Αμάν αμάν παλικάρι μου τι γίνεται μέσα σου και δεν το ξέρεις. Μέχρι που μια βραδιά καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει ούτε το παραμικρό ίχνος αντικειμενικής οπτικής για όλα αυτά που έχεις χαραγμένα μέσα σου. Και τότε αγαπάς σαν τρελός ξανά ότι πιο λαϊκό έχεις μέσα σου. Εκείνο το "περίεργο". Το "'cult".
Η συνειδητοποίηση της θέσης σου - ή αυτής ενός εκ των κομματιών σου - στον καμβά της κοινωνικής κουλτούρας είναι απερίφραστα απελευθερωτική.
--
--
This entry was posted
on Σάββατο 13 Απριλίου 2013 at 12:33 μ.μ..
You can skip to the end and leave a response.
