Late Sunday Morning
Κυριακή 3 Μαρτίου 2013
Η γύμνασις οξυγονώνει τον εγκέφαλο και δραστηριοποιεί τα δάχτυλα...
--
Κάπου διάβασα:
--
Κάπου διάβασα:
"Στην αναζήτηση της παροντικής κενότητας έβαλα δύο-τρία κομμάτια από την προσωπική μου γκάμα.
Από πολύ μικρός αναζήτησα την βαθύτητα. Ίσως γιατί το μυαλό μου δεν γέμιζε με τα ελαφρά και τα μη ονειροπόλα. Κι έτσι δημιούργησα εκείνο το κομμάτι μου που φαίνεται στους άλλους ως σοφιστικέ και εξειδικευμένο. Απλώς ένα από τα αποτελέσματα των τυχαίων περιβαλλοντικών μεταβλητών της ζωής μου (θα έλεγαν οι δαρβινιστές) που αν άλλαζαν έστω και λίγο, δεν θα έγραφα τώρα αυτό το κείμενο.
Και την αναζήτησα παντού. Στη μουσική. Στα βιβλία. Σε γεωγραφικούς προσδιορισμούς, στον έρωτα, στη φιλία. Σε παραλίες και σε βουνά. Στη μοναξιά. Στη ζάλη του αλκοόλ. Ξεκίνησα εγώ και έγινα άλλοι. Πόνεσα, γέλασα, έψαξα. Τα πάντα για την βαθιά ευτυχία του μυαλού. Για εκείνη τη την αίσθηση γαλήνης που θα επιφέρει - τι φοβερό - την ελαφρότητα στην καρδιά.
Οι άνθρωποι παλιά ήταν μυστικιστικά ζαφείρια από την Ανατολή. Ήταν μοναδικές συγχορδίες μιας χαμένης εποχής που δεν προσδιορίζεται στο χρόνο. Οι ίδιοι άνθρωποι τώρα είναι απλώς απομιμήσεις των εξιδανικευμένων ανδρείκελων της νιότης μου. Και οι καινούργιοι; Δυστυχισμένα κινούνται στο φάσμα των ομοιοτήτων και της μνημονικής στερεοτυπίας. Κι έτσι έμεινα μόνος. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα."
This entry was posted
on Κυριακή 3 Μαρτίου 2013 at 8:18 μ.μ..
You can skip to the end and leave a response.
