This is the place
Πέμπτη 31 Μαΐου 2012
Υπάρχουν συγκεκριμένα συναισθήματα και σκέψεις που δεν μπορείς να αραδιάσεις σε ένα blog σαν και αυτό. Μερικά από αυτά είναι ο φόβος, ο έρωτας, η προσωπική απογοήτευση, τα παιδιάστικα όνειρά σου, τα εφηβικά όνειρά σου, οι στιγμές μοναξιάς σου, οι ενοχές σου και πολλά άλλα...
Μερικές φορές φλερτάρεις με την ιδέα. Και γράφεις κάτι αφαιρετικό. Με τον καιρό όμως συνηθίζεις και καταλαβαίνεις ποια είναι τα όρια του λόγου σου. Ξέρεις ως που να το πας. Καταλαβαίνεις που να σταματήσεις και τι δεν πρέπει να γραφτεί στο "χαρτί". Με απασχόλησε πολύ αυτός ο αυτοπεριορισμός - αυτή η ψευδαίσθηση προσωπικής θάλασσας - και τον σκέφτηκα για αρκετές νύχτες, σαν κι αυτή.
Τι είναι τόσο δυνατό ώστε να σε σταματάει από το να γράψεις την αλήθεια, ακόμη κι αν όλοι την ξέρουν; Είναι η ντροπή της μη άμεσης αναφοράς; Φοβάσαι τους άλλους; Το πληκτρολόγιο; Τα pixels; Τον ίδιο σου τον εαυτό; Ίσως. Ίσως όλα αυτά μαζί...
Μα υπάρχουν μερικές στιγμές που φτάνεις τόσο κοντά. Που η καρδιά σου είναι φύλλο και φτερό και νοιώθεις πως ίσως να ήταν σημαντικό να το γράψεις εδώ. Για να το θυμάσαι. Να θυμάσαι πως ήταν (ειδικά εσύ με την τόσο κακή μνήμη). Μα από την άλλη, μήπως δεν θέλεις να το γράψεις γιατί ο πεζός λόγος θα αποτύχει και πάλι; Να 'ναι καλά η ποίηση αδερφάκι μου...
--
Γύρισα από το Μεξικό. Περνάω άγρυπνες νύχτες κουρασμένος από το ταξίδι, την ζωή του ροκ σταρ που κάνω από τον Φλεβάρη και το jet lag. Αυτό που μου έκανε όμως εντύπωση είναι ότι εδώ και δυό μέρες η βαλίτσα μου είναι ακόμα ανοιχτή και περιμένει στο σαλόνι. Έτσι όπως συνήθισα να είναι τον τελευταίο χρόνο. Έτοιμη να ξαναγεμίσει και να φορτωθεί στη κοιλιά κάποιου μεγάλου boeing με προορισμό καινούργιο και άγνωστο.
Μόνο εκεί που συχνάζω πλέον, κανένα αεροπλάνο δεν μπορεί να με πάει. Και κανένα δεν μπορεί να με πάρει από εδώ.
--
Ψάχνοντας για καινούργιο πρότζεκτ...Πφφφ...
This entry was posted
on Πέμπτη 31 Μαΐου 2012 at 3:22 π.μ..
You can skip to the end and leave a response.
7 Ιουνίου 2012 στις 10:26 π.μ.
"Μερικά από αυτά είναι ο φόβος, ο έρωτας, η προσωπική απογοήτευση, τα παιδιάστικα όνειρά σου, τα εφηβικά όνειρά σου, οι στιγμές μοναξιάς σου, οι ενοχές σου και πολλά άλλα..."
First step taken. You just expressed fear (φόβος) very eloquently in this post. Now on to the rest. Chop chop.