Collagge (11-01-2011)
Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012Σαν όνειρο θυμάμαι την πρώτη φορά που ένα φυλλάδιο της εκκλησίας του Ιεχωβά έπεσε στα χέρια μου. Ήταν από αυτά που "πλανόδιοι πιστοί" αφήνουν στα μαγαζιά και στα σπίτια, τόσο στην επαρχία, όσο και στη πόλη. Προερχόμενος από μία οικογένεια που ασπάστηκε (ή μάλλον - δεν απέταξε ποτέ) τον ορθόδοξο χριστιανισμό, ήμουν πολύ τυχερός που το είδα πριν πεταχτεί από τον γραφείου του πατέρα μου. Μία από τις βασικές αρχές της εκκλησίας τους ήταν ότι κάθε παιδί πρέπει να βαπτίζεται στην ηλικία των 18 και όχι πιο πριν. Τότε δηλαδή που μπορεί (μάλλον) να καταλάβει τι σημαίνει δόγμα, θρησκεία και όλα τα υπόλοιπα...
--
Μία από τις πρώτες μου ανησυχίες σαν έφηβος ήταν αυτή του "κοινωνικού μεγαλώματος" και των κοινωνικών επιρροών. Όσων δηλαδή "μεγαλώνουν" ένα παιδί χωρίς να το καταλαβαίνει. Η οικογένειά του, οι πρώτες τους εμπειρίες στο σχολείο, το μέρος όπου μεγαλώνει, ένας τρελός θείος και μια "αυτο-εξόριστη φοιτήτρια" ξαδέρφη που επισκέπτεται πολύ σπάνια το χωριό. Αυτά που κανείς δεν μπορεί να ελέγξει, να περιορίσει και να καταγράψει. Οι ασυνείδητες πατηματσιές που αφήνουν πάνω του οι αμέτρητες "εμπειρικές σταγόνες".
Μία από τις πρώτες μου ανησυχίες σαν έφηβος ήταν αυτή του "κοινωνικού μεγαλώματος" και των κοινωνικών επιρροών. Όσων δηλαδή "μεγαλώνουν" ένα παιδί χωρίς να το καταλαβαίνει. Η οικογένειά του, οι πρώτες τους εμπειρίες στο σχολείο, το μέρος όπου μεγαλώνει, ένας τρελός θείος και μια "αυτο-εξόριστη φοιτήτρια" ξαδέρφη που επισκέπτεται πολύ σπάνια το χωριό. Αυτά που κανείς δεν μπορεί να ελέγξει, να περιορίσει και να καταγράψει. Οι ασυνείδητες πατηματσιές που αφήνουν πάνω του οι αμέτρητες "εμπειρικές σταγόνες".
Αρκετά μικρός κατάλαβα ότι είμαι - όπως και όλοι μας - ένα κολάζ ανθρώπων, τραγουδιών, εορταστικών επετείων, κομπλεξικών δασκάλων... και ούτω καθ' εξής... Είναι αστείο πως πολλές φορές μπορώ να βρω αυτά τα κομμάτια - άλλων ανθρώπων - στη δική μου προσωπικότητα και σκέψη. Και αποτελεί ύψιστο κατόρθωμα ευσυνειδησίας αν μπορέσεις ποτέ να διακρίνεις τι γωνίες τους και το σχήμα τους στην προσωπική σου υπόσταση.
Μου είπαν κάποτε πως ο Κάφκα έγραψε για αυτό. Διάβασα κι εγώ βιβλία του αλλά δεν μου εξήγησε τίποτε άλλο απο το ίδιο του το κομφούζιο για αυτό το πρόβλημα.
Πάντα αναρωτιόμουν πόσοι να είναι αυτοί που μπορούν να καταλάβουν ποιοι πραγματικά είναι... Ακόμη δεν γνώρισα έναν...
This entry was posted
on Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012 at 10:30 μ.μ..
You can skip to the end and leave a response.
13 Απριλίου 2012 στις 1:06 π.μ.
Kai pws mporeis na katalaveis poios mporei na katalavei poios pragmatika einai?