Κάτω από τη στάθμη της θάλασσας!

Καιρό είχα να γράψω post και έτσι αυτό θα είναι μεγάλο. Πρώτα από όλα, ένα τραγουδάκι από την Duffy. Μια απίστευτη φωνή που ανακάλυψα προχθές από το κομμάτι της Mercy που άκουσα στο MTV (επίσης όμορφο κομμάτι και πολύ στιλλάτο video-clip). Αλλά το κομμάτι που μου άρεσε πιο πολύ είναι αυτό. Πάτα play για μια unplugged version.



Ο λόγος που δεν έγραφα τόσες μέρες ήταν ότι ήταν μια πολύ γεμάτη εβδομάδα και το μυαλό μου ήταν λίγο παραφορτωμένο. Αλλά από που να ξεκινήσω; Ας ξεκινήσω από τη προηγούμενη Παρασκευή. Το πρωί ξύπνησα και λέω στον Σίμο:

-Ρε μαλάκα πάμε Παρίσι το βράδυ; (ας μην ακουστεί υπερφίαλο)
-Ναι ρε! Ψήνομαι τρελά.

Το μεσημέρι ανακάλυψα ότι το Σάββατο πρέπει να πάω για γύρισμα για το βίντεο της εταιρίας (άστο μεγάλη ιστορία) και έτσι δεν μπορούσαμε να πάμε. Αλλά η Αμβέρσα, όντας πιο κοντά (μισός δρόμος και λιγότερο), μας φάνηκε πραγματοποιήσιμος στόχος. Στη στιγμή γίναμε 5 στο αμάξι (Πέτρα, Μαριαλένα, Μαίρη). Φύγαμε στις 22:00 από το Άμστερνταμ με ένα μπουκάλι Τεκίλα στο αμάξι.




Στη τελευταία φωτογραφία η Μαριαλένα δείχνει πόσο καλά περνάει μαζί μας. Τεσπα. Προσέξατε τη σπιρτάδα στο μάτι;

Παρκάραμε στις 00:00 δίπλα στο κεντρικό κανάλι της Αμβέρσας. Ρωτήσαμε στο δρόμο για το που μπορούμε να πάμε. Κανένα καλό κλαμπ ή κάτι διαφορετικό. Μας έστειλαν στο Cafe d' anvers... στο κέντρο του Red Light District της Αμβέρσας (ρωτήστε την Μαίρη πως ένιωθε με το μίνι και τις γόβες σε εκείνη τη περιοχή).


Και δεν εννοώ σε αυτή τη φωτογραφία ρε! Αμάν! Πιο μετά! Εδώ είμαστε ακόμα έξω από την "επικίνδυνη περιοχή". Η παγωνιά που επικρατούσε στην Αμβέρσα μας βοήθησε πάρα πολύ να αποφασίσουμε πως σε αυτό το κλαμπ έπρεπε να μείνουμε (παρά την περίεργη-minimal μουσική και τον λίγο κόσμο). Ευκαιρία για να βγούμε photos.... :D
















Τουλάχιστον βγάλαμε φωτογραφίες γιατί εδώ στο Άμστερνταμ δεν βγάζουμε τόσες. Όπως και να έχει, φύγαμε περίπου στις 04:00 παίρνοντας μαζί μας την δυσάρρεστη ανάμνηση κλοπής του κινητού του Σίμο. Στον γυρισμό οι πιο πολλοί κοιμόντουσαν κι εγώ (!!) οδηγούσα. Δύσκολη η επιστροφή με τόση κούραση και μετά από 22 ώρες ξύπνιος αλλά συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια... :)

Μετά από αυτή την εμπειρία, το Σάββατο αποφάσισα να μείνω μέσα. Και πολύ καλά έκανα νομίζω. Την Κυριακή βοήθησα την Πέτρα και την Γιασμίνα στην μετακόμισή τους με το τζάμπα Polo για να με πάρουνε τηλέφωνο την Δευτέρα και να μου πούνε ότι τελικά δεν μπορόυνε να μείνουν στο σπίτι που πήγαμε τα πράγματα. :( Αλλά τουλάχιστον δεν χρειάζονται τη βοήθειά μου για να ξανα-μετακομίσουν.

Οι επόμενες μέρες ήταν γεμάτες με δουλειές και με υποχρεώσεις για την εταιρία, πλην της Τρίτης το βράδυ που ξενυχτίσαμε παίζοντας πόκερ στο σπίτι του Λάμπρου (γιορτάζοντας τα γενέθλιά του). Μη ρωτήσεις τι έκανα! Φυσικά και έχασα. Όσο κι αν μου αρέσουν τα χαρτιά και ο τζόγος, θεωρώ τον εαυτό μου έναν από τους πιο άτυχους ανθρώπους στο συγκεκριμένο θέμα. Και με έχει κουράσει λίγο αυτή η γκαντεμιά (γιατί είμαι και από αυτούς που δίνουν αρκετές ευκαιρίες στο άσχημο φίλο).

Και έφτασε η Πέμπτη το βράδυ (σήμερα) που πρέπει να μετακομίσω κι εγώ. Μη τρομάζεις! Απλώς ο Σίμο θα φιλοξενεί 5 φίλους και επειδή δεν χωράμε θα πάω να μείνω με τη μία και μοναδική μηχανή αυπνίας και νυχτερινού ροχαλητού, τον Νούλο. Μέχρι την Τρίτη δεν με βλέπω να κοιμάμαι και πολύ.

Το τραγούδι; Σου άρεσε; Τα λέμε σύντομα.