Falling in love with Maria
Τρίτη 14 Αυγούστου 2012
Είχα πολλά χρόνια να διαβάσω βιβλίο του Κοέλιο. Το τελευταίο ήταν το "Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει" κάποια στιγμή στις αρχές τις προηγούμενης δεκαετίας. Θυμάμαι ακόμα το μικρό βιβλιοπωλείο στη Μπότσαρη απέναντι από το σπίτι μου, τότε που διάλεγα βιβλία στη τύχη - ένα κάθε βδομάδα συνήθως. Τώρα μερικές φορές φοβάμαι να διαλέξω. Στον Κοέλιο θυμάμαι με ενοχλούσε η απλότητα στο λόγο του. Έμπλεξα μετά με τις ιδιοσυγκρασίες του Μπόρχες και του Ρόμπινς και λίγα πράγματα μπορούσαν να συγκριθούν μαζί τους.
Στο τέλος των διακοπών στην Ελλάδα - λίγο μετά το Check In για τη πτήση ΑΖ 745 προς Ρώμη - αγόρασα τα "11 λεπτά". Πραγματευόμενο (το βιβλίο) μια φιλοσοφική ανησυχία που είχαμε εξαντλήσει με τη Μαίρη, πιστεύοντας ότι το ξέρουμε πια το θέμα, δεν περίμενα να βρω ενδιαφέρον. Κάποιος - του οποίου το πρόσωπο χάθηκε στη μνήμη μου - σε μια συζήτηση - των οποίων οι λεπτομέρειες επίσης χάθηκαν στη μνήμη μου - μου είχε πει πως τον είχε εντυπωσιάσει. Δεκαέξι ευρώ και πενήντα λεπτά (οι τιμές σε κάποια βιβλία είναι τόσο απρεπείς), ρέστα από εικοσάρικο και περίπου μισό κιλό εξτρά στις βαλίτσες μου έγινε πραγματικότητα.
"Τέλος, όνειρα σαν κι αυτά δεν διαρκούσαν πολύ και η Μαρία είχε ζήσει ήδη αρκετά για να ξέρει ότι η πραγματικότητα δεν πήγαινε χέρι χέρι με τα όνειρά της. Αυτή ήταν τώρα η μεγάλη της χαρά: να πει στη πραγματικότητα ότι δεν την είχε ανάγκη, ότι δεν εξαρτιόταν από τα γεγονότα για να είναι ευτυχισμένη"
--
Θεέ μου πόσο πολύ εξαρτώνται από την πραγματικότητα για να είναι ευτυχισμένοι όσοι δεν μπορούν να κάνουν δώρο ένα τενεκεδένιο κουτί σαρδέλας εκεί που θέλουν. Αυτή είναι η ουσία του έρωτα. Να μην εξαρτάσαι από την πραγματικότητα. Κάτι που ήξερα μέσα μου τόσο καλά μα που ποτέ δεν θα μπορούσα να εκφράσω με τα λόγια της Μαρίας.
This entry was posted
on Τρίτη 14 Αυγούστου 2012 at 11:20 μ.μ..
You can skip to the end and leave a response.
