Κάτω από τη στάθμη της θάλασσας!

Αυτό το post θα μπορούσε να λέγεται και "η επίθεση του χιονιού". Και μέχρι τον Νοέμβρη το πίστευα βαθιά μέσα μου, στη καρδιά μου και στα κόκκαλα μου - που δεν κρύωναν ακόμα - ότι θα έχουμε καλό χειμώνα. Τουλάχιστον καλύτερο από πέρυσι (3 μήνες χιόνι). Χεχε...ιδού:


Λοιπόν, στα ακουστικά Love Radio που το άφησε ο Κύπριος να παίζει...

--

Έχω ξαναγράψει για τον Sinterklaas που γιορτάζεται στην Β. Ευρώπη. Η φιγούρα, στην ουσία, του Αγ. Νικολάου είναι ο "φέρων τα δώρα και το πνεύμα των Χριστουγέννων" στην Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Β. Γερμανία. Μάλιστα, θεωρείται και η πηγή έμπνευσης του Santa Claus που η Coca Cola έφερε στο κόσμο πριν μερικές δεκαετίες. Πρόκειται για μια οικογενειακή γιορτή με δώρα, οικογενειακά γεύματα και εκατομμύρια παιδιά να περιμένουν τα δώρα τους.

Έτσι λοιπόν, στο πλαίσιο του social integration (σόρυ αλλά δεν μεταφράζεται στα ελληνικά - ή μήπως μεταφράζεται και το ξέχασα;), ήμουν κι εγώ καλεσμένος στο σπίτι ενός Ολλανδού συναδέλφου για να γιορτάσουμε τον Sinterklaas. Αλλά όταν μιλάμε για integration, μιλάμε για ολόκληρο το πακέτο.

Το τραπέζι των 8 ατόμων είχε 3 ομοφυλόφιλα ζευγάρια, μία κοπέλα, εμένα, τρία ταψιά λαζάνια, σαλάτα και άφθονο κρασί. Ζώντας και μεγαλώνοντας στην ελληνική επαρχία - ναι, εκεί μεγάλωσα και βάζω μέσα και τη Θεσσαλονίκη - δεν είσαι συνηθισμένος σε όσους έχουν καταφέρει να βγουν απ' τη ντουλάπα. Απλώς γιατί στην Ελλάδα όλα είναι ταμπού (τουλάχιστον ήταν όταν εγώ ζούσα εκεί). Το σεξ, η ομοφυλοφιλία, τα Σκόπια και η Τουρκία, ο καρκίνος και ούτω καθ' εξής. Πάντα όμως ήθελα να έχω έναν φίλο gay... κυρίως λόγω περιέργειας (ο Τ.Ρ. ήταν που έγραψε πως "η περιέργεια κινεί τον κόσμο").

Έτσι, ένα τέτοιο δείπνο κάθε άλλο παρά βαρετό δεν μπορεί να είναι. Το σεξ και οτιδήποτε γύρω από αυτό αποτελούν κύρια θέματα. Anal wax. Anal sex. Anal bleach. Anal life. Φιλιά (μεταξύ των ζευγαριών). Αγκαλιές. Κρασί και ιστορίες από τρελά πάρτυ και ζαλισμένες καταστάσεις. Η αλήθεια είναι ότι μεγάλωσα πλέον για να μου κάνει εντύπωση η ομοφυλοφιλία. Μα καθώς δεν έτυχε ποτέ στη ζωή μου να βρεθώ ανοιχτά σε τέτοιο περιβάλλον, δεν διστάζω να απολαμβάνω τις καινούργιες οπτικές γωνίες και τις ιστορίες που δεν είχαν ποτέ περιέλθει στην αντίληψή μου (για τις σχέσεις, το σεξ, τη ζωή, το AIDS, τις παρτούζες κτλ.).

Στο παραδοσιακό κομμάτι της βραδιάς υπήρχε ανταλλαγή δώρων μέσω ενός παιχνιδιού με ζάρια, ζεστό κρασί και φοβερό καλαμπούρι. Η φίλη μου η Μ. μου είπε πως "στις πρώτες σου επαφές με τον ομοφυλόφιλο κόσμο νομίζεις ότι είναι τόσο κουλ και ακομπλεξάριστοι. Μα αν τους μάθεις λίγο καλύτερα... καταλαβαίνεις ότι πρόκειται απλώς για ένα μάτσο κατίνες του χειρότερου είδους". Καθόλου απίθανο.