Back, back, back again.
Κυριακή 8 Αυγούστου 2010
Έχω ξεκρεμάσει το αφρικάνικο κόκκαλο από το λαιμό, έχω βγάλει τα βραχιόλια από το χέρι μου, έστησα το μαγιό κοντά στο παράθυρο για να στεγνώσει και κρέμασα το άσπρο πουκάμισο με το κοστούμι από το πόμολο της πόρτας. Στον φούρνο ψήνεται μία semi-custom πίτσα και στον ξενώνα του Στέλιου και του Στράτου αραδιάστηκαν τα ρούχα μου.
Τρεις βδομάδες στην Ελλάδα δεν είναι αρκετές κι εγώ έμεινα να περιμένω τις φώτο που θα στείλει ο Πάρης για να θυμάμαι κι αυτές τις διακοπές.
--
Έχω αναρίθμητους λόγους για να μην ξαναπετάξω με την Alitalia. Οι τρεις βασικοί είναι:
- Η καθυστέρηση πτήσεων και η αυξημένη πιθανότητα απώλειας των αποσκευών που ακολουθεί την εταιρία δεν είναι μύθος. Έπρεπε να το ζήσω με τρία διαφορετικά ταξίδια φέτος για να το καταλάβω. Ως αποτέλεσμα, αναγκάστηκα να χάσω 2 μέρες από την φετινή μου άδεια ξοδεύοντας τες είτε στο Άμστερνταμ είτε σε ένα απαράδεκτο ξενοδοχείο κάπου κοντά στο αεροδρόμιο της Ρώμης.
- Αυτή η βαρεμάρα των Ιταλών αεροσυνοδών όταν εξηγούν τους κανόνες ασφαλείας της πτήσης είναι παροιμιώδης. Λες και τους σκότωσαν τον πατέρα ή το πουντλ. Άσε τα φανταστικά Αγγλικά όλου του πληρώματος: "Ladies and gentlemen, the captain and the crew would like to than you for flying with us. We hope you apos apduasdapsudaous...!@# (ακαταλαβίστικες λέξεις ιταλού πιλότου)".
- Οι Ιταλοί σου αρέσουν; Ε, εμένα όχι. Καλύτερα να μείνουν στη χώρα τους (μια που δεν μιλάνε και άλλη γλώσσα πέρα από την πολύτιμη Ιταλική τους). Να πίνουν τους καφέδες τους και να φοράνε τα κιτς - κατά πολλούς "στυλάτα" - δερμάτινα παπούτσια τους με τις βερμούδες. Σε μία χώρα όπου το στυλ έχει γίνει καρικατούρα των διαφημίσεων οίκων μόδας, οι πολυ-διαφημισμένοι Ιταλοί κάνουν το παν για να μείνουν απομονωμένοι. Mille viae ducunt homines per saecula Romam και κουραφέξαλα.
Τρεις βδομάδες στην Ελλάδα δεν είναι αρκετές κι εγώ έμεινα να περιμένω τις φώτο που θα στείλει ο Πάρης για να θυμάμαι κι αυτές τις διακοπές.
--
Έχω αναρίθμητους λόγους για να μην ξαναπετάξω με την Alitalia. Οι τρεις βασικοί είναι:
- Η καθυστέρηση πτήσεων και η αυξημένη πιθανότητα απώλειας των αποσκευών που ακολουθεί την εταιρία δεν είναι μύθος. Έπρεπε να το ζήσω με τρία διαφορετικά ταξίδια φέτος για να το καταλάβω. Ως αποτέλεσμα, αναγκάστηκα να χάσω 2 μέρες από την φετινή μου άδεια ξοδεύοντας τες είτε στο Άμστερνταμ είτε σε ένα απαράδεκτο ξενοδοχείο κάπου κοντά στο αεροδρόμιο της Ρώμης.
- Αυτή η βαρεμάρα των Ιταλών αεροσυνοδών όταν εξηγούν τους κανόνες ασφαλείας της πτήσης είναι παροιμιώδης. Λες και τους σκότωσαν τον πατέρα ή το πουντλ. Άσε τα φανταστικά Αγγλικά όλου του πληρώματος: "Ladies and gentlemen, the captain and the crew would like to than you for flying with us. We hope you apos apduasdapsudaous...!@# (ακαταλαβίστικες λέξεις ιταλού πιλότου)".
- Οι Ιταλοί σου αρέσουν; Ε, εμένα όχι. Καλύτερα να μείνουν στη χώρα τους (μια που δεν μιλάνε και άλλη γλώσσα πέρα από την πολύτιμη Ιταλική τους). Να πίνουν τους καφέδες τους και να φοράνε τα κιτς - κατά πολλούς "στυλάτα" - δερμάτινα παπούτσια τους με τις βερμούδες. Σε μία χώρα όπου το στυλ έχει γίνει καρικατούρα των διαφημίσεων οίκων μόδας, οι πολυ-διαφημισμένοι Ιταλοί κάνουν το παν για να μείνουν απομονωμένοι. Mille viae ducunt homines per saecula Romam και κουραφέξαλα.
This entry was posted
on Κυριακή 8 Αυγούστου 2010 at 9:29 μ.μ..
You can skip to the end and leave a response.
10 Αυγούστου 2010 στις 4:19 μ.μ.
Την Alitalia την έκοψα για τον ίδιο λόγο από το 2007.
Καθώς μεγαλώνω έχω βαρεθεί τις περιπέτειες, θέλω να πάω από το Α στο Β στον λιγότερο δυνατό χρόνο και να πετάξω τις ώρες που θέλω.
Κι αν βγαίνει 150 ευρώ παραπάνω, πραγματικά αξίζει τον κόπο. Με σειρά προτίμησης:
1) Swiss
2) Lufthansa
3) Czech
Και τελευταία ακούω φοβερά καλά λόγια και για την Ολυμπιακή.