I love hottel rooms!
Τρίτη 30 Μαρτίου 2010
Να σου πω...Να σου πω κάτι ενδιαφέρον. Λατρεύω τα δωμάτια ξενοδοχείων. Γιατί σου δίνουν αυτή την αίσθηση ανεμελιάς, ανωνυμίας και ελευθερίας. Γιατί μπορείς να πετάξεις τα ρούχα σου παντού χωρίς να σε νοιάζει. Να γυρνάς πάντα γυμνός και να κοιμάσαι όπως ακριβώς σου αρέσει.
Μ' αρέσουν γιατί κουβαλάνε πάνω τους ένας μυστήριο. Από την άγνωστη (πιθανώς Ινδή) καμαριέρα που στρώνει το κρεβάτι σου όσο λείπεις μέχρι τις αναμνήσεις που κουβαλάει το ίδιο το κρεβάτι και τα σεντόνια του. Τους γείτονες, που δεν τους ξέρεις και μάλλον δεν θα τους μάθεις ποτέ, τις απανταχού διαθέσιμες καθαρές πετσέτες και το ψυγείο που είναι πάντα γεμάτο.
Τους καρθέφτες, σε κάθε γωνιά. Το Room Service - καινούργια μαμά που σου φέρνει στο δωμάτιό σου το γάλα. I love hottel rooms!
--
Να σου πω και για το Reading, UK, αλλά μάλλον δεν θα θες να ακούσεις. Για τους σουρωμένους θαμώνες της παμπ - god I forgot how it is - απέναντι από το ξενοδοχείο, το απαράδεκτο burger που σερβίρει και το κακόγουστο πιάνο μπαρ δύο στενά πιο πέρα. Για τις πολυεθνικές με τα κεντρικά τους γραφεία και τις σειρές από επαγγελματικά ταξί.
Να σου πω για το ότι οι Βραζιλιάνοι μιλάνε τα αγγλικά ακριβώς όπως τα διαφήμιζε το Jumbo πέρυσι το καλοκαίρι. Και οι Πολωνοί έχουν αυτή τη all over matcho συμπεριφορά που σου θυμίζει πολλές φορές τη χώρα σου. Οι γενικότητες είναι για τους κοντόφθαλμους... και για τα blog...:)
--
Να σου πω όμως και για το Λονδίνο της Κυριακής. Το μπαρ Vibe στη Brick Lane και την ενσάρκωση της pop art. Κι εγώ - ο χαζός - που την είχα για χαμένη στα κολάζ του '60 και τα φαρδιά μπλουζάκια με άσπρο φόντο και αρτιστίκ σχέδια.
Λάθος, η pop art ζει σε όλους τους θαμώνες της Brick Lane. Κι ας κουβαλάει πάνω της το φυσικό ξεθώριασμα του Andy, του Blake και του Nara. Ζει σαν παράδοση - άκου άκου - με all star, ατημέλητη κόμη και funky μουσική.
Να σου πω για τις μπύρες, το φτηνό junk food και τα στυλάτα ταξί. Κάθε φορά και καλύτερα στο Λονδίνο...
--
Αυτό το ταξίδι - κι ας μην του φαινότανε - έριξε μπογιά στη παλέτα. Αρκετή όμως...
Μ' αρέσουν γιατί κουβαλάνε πάνω τους ένας μυστήριο. Από την άγνωστη (πιθανώς Ινδή) καμαριέρα που στρώνει το κρεβάτι σου όσο λείπεις μέχρι τις αναμνήσεις που κουβαλάει το ίδιο το κρεβάτι και τα σεντόνια του. Τους γείτονες, που δεν τους ξέρεις και μάλλον δεν θα τους μάθεις ποτέ, τις απανταχού διαθέσιμες καθαρές πετσέτες και το ψυγείο που είναι πάντα γεμάτο.
Τους καρθέφτες, σε κάθε γωνιά. Το Room Service - καινούργια μαμά που σου φέρνει στο δωμάτιό σου το γάλα. I love hottel rooms!
--
Να σου πω και για το Reading, UK, αλλά μάλλον δεν θα θες να ακούσεις. Για τους σουρωμένους θαμώνες της παμπ - god I forgot how it is - απέναντι από το ξενοδοχείο, το απαράδεκτο burger που σερβίρει και το κακόγουστο πιάνο μπαρ δύο στενά πιο πέρα. Για τις πολυεθνικές με τα κεντρικά τους γραφεία και τις σειρές από επαγγελματικά ταξί.
Να σου πω για το ότι οι Βραζιλιάνοι μιλάνε τα αγγλικά ακριβώς όπως τα διαφήμιζε το Jumbo πέρυσι το καλοκαίρι. Και οι Πολωνοί έχουν αυτή τη all over matcho συμπεριφορά που σου θυμίζει πολλές φορές τη χώρα σου. Οι γενικότητες είναι για τους κοντόφθαλμους... και για τα blog...:)
--
Να σου πω όμως και για το Λονδίνο της Κυριακής. Το μπαρ Vibe στη Brick Lane και την ενσάρκωση της pop art. Κι εγώ - ο χαζός - που την είχα για χαμένη στα κολάζ του '60 και τα φαρδιά μπλουζάκια με άσπρο φόντο και αρτιστίκ σχέδια.
Λάθος, η pop art ζει σε όλους τους θαμώνες της Brick Lane. Κι ας κουβαλάει πάνω της το φυσικό ξεθώριασμα του Andy, του Blake και του Nara. Ζει σαν παράδοση - άκου άκου - με all star, ατημέλητη κόμη και funky μουσική.
Να σου πω για τις μπύρες, το φτηνό junk food και τα στυλάτα ταξί. Κάθε φορά και καλύτερα στο Λονδίνο...
--
Αυτό το ταξίδι - κι ας μην του φαινότανε - έριξε μπογιά στη παλέτα. Αρκετή όμως...
This entry was posted
on Τρίτη 30 Μαρτίου 2010 at 10:54 μ.μ..
You can skip to the end and leave a response.
31 Μαρτίου 2010 στις 2:48 μ.μ.
Λονδίνο, κάθε φορα και καλύτερα... Τρεις παρατηρήσεις:
1) Μου δημιουργεί μια τρομακτική οικειότητα, θαρρείς και εμενα εκεί χρονια (η σε μια προηγουμενη ζωή)...
2) Το φαγητό είναι φτηνότερο από Ελλάδα, και ΠΟΛΎ ΠΙΟ ΦΤΗΝΌ από Amsterdam...
3) Μιλάνε αγγλικά. Στο θέατρο, στην εφημερίδα, στην τηλεόραση...
http://noulo.blogspot.com/2008/02/londonized.html