Κάτω από τη στάθμη της θάλασσας!

Fitliness, από το fitly, που θα πει "καθώς πρέπει". Δηλαδή καθωσπρεπισμός. Δική μου λέξη. Γεννήθηκε πριν από 10 λεπτά στην καντίνα του πανεπιστημίου της Oracle στο Reading (προφέρεται "Ρέντιν"), UK - αυτό το "UK" στο τέλος πολύ μου αρέσει (προφέρεται "γιου κέι"). Διεκδικώ καθαρά τα δικαιώματά της καθώς η Google δεν την επιστρέφει όταν κάνω αναζήτηση. Χα!

Γνώρισα πολλούς ανθρώπους στη ζωή μου που πάλεψαν με τον καθωσπρεπισμό. Πολλοί από αυτούς, φίλοι μου ή συγγενείς μου. Οι άνθρωποι αυτοί, προσπαθούν συνήθως να σε σοκάρουν. Να σε ρίξουν από την αναπαυτική σου καρέκλα και να σου στραπατσάρουν το "καλο σιδερωμένο πουκάμισο". Σε μερικούς είναι απλώς ένα χαρακτηριστικό που πρέπει να το ψάξεις για να το βρεις. Σε άλλους, είναι ολόκληρη η ζωή τους. Σου δείχνουν καθημερινά πως δεν υπάρχουν όρια και όταν βρεθούν μπροστά σε οριοθετημένες καταστάσεις, της απορρίπτουν και τις ξεχνάνε. Ξέρεις κανέναν; Εγώ πολλούς.

Συνήθως γίνονται θρασείς, κουβαλάνε τρελές ιδέες και μερικοί από αυτούς - και αυτό είναι λάθος - κάνανε αυτή τη πάλη αυτοσκοπό. Σε εκείνο το σημείο η όλη κατάσταση χάνει τη πλάκα της. Και τη χάνει γιατί η πάλη πλέον είναι εναντίον όλων. Εναντίον της φυλής των "καθωσπρέπει" αλλά και της φυλής των μιγάδων - αυτών δηλαδή που οι γονείς τους παντρεύτηκαν έναν "καθωσπρέπει" όντας οι ίδιοι αντιφρονούντες και μαχητές.

Τη πάλη αυτή, όταν είναι στα όρια της τέχνης, της λογοτεχνίας και της πολιτικής, την ονομάζουν "αντικομφορμισμό". Στα όρια της προσωπικής δράσης, την ονομάζω "προσωπική ανοριοθέτηση". Να "ανοριοθετήσεις" τους γύρω σου. Να τους γνωρίσεις μια καινούργια ζωή, χωρίς τα θνητά "πρέπει" τους.

Μου αρέσει κι εμένα αυτό το παιχνίδι (από παλιά). Και ειδικά όσο περνάει ο καιρός, όσο ανοίγουν τα όρια και κλείνουν αυτά των άλλων γύρω μου. Όχι πάντα. Και όχι με όλους. Μου αρέσει με αυτούς που θα φωνάξουν και θα πουν πως λέω βλακείες. Με αυτούς που θα σκεφτούν το βράδυ τι είπα και θα το απωθήσουν μετά μέσα τους. Για να το κρατήσουν σαν κρυφή σκέψη. Κρυφή σκέψη που κάποια φορά στο μέλλον - και είμαι σίγουρος γι' αυτό - θα έρθει στην επιφάνεια.

Υπάρχει όμως όριο; Όχι. Και δεν υπάρχει και γυρισμός. Υπάρχουν μόνο επιπτώσεις. Και αυτές οδηγούν ξεκάθαρα στην ενθρόνισή σου στην βασιλεία των αν-ορίων και της μοναξιάς. Και τι πειράζει; "Όσο τραγουδάμε γυμνοί πάνω στα τραπέζια δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα!"