<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar/7157270061007061295?origin\x3dhttp://panwapotahxeia.blogspot.com', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Out of sympathy*

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Οι άνθρωποι ανακαλύπτουν πολλούς και διάφορους τρόπους για να ξεπερνούν τις δυσκολίες τους και τις ίδιες τις ανασφάλειές τους. Όταν ήμουν μικρός είχα τη τύχη να έχω έναν πολύ καλό φίλο που ήταν μεγαλύτερος απο μένα (ακόμα τον θεωρώ ως άτυπο πάστορά μου σε πολλά θέματα). Το πρώτο πράγμα που μου έμαθε τότε, ήταν να μην με νοιάζει. "Μη σε νοιάζει ρε", μου έλεγε. "Στα αρχίδια σου", όταν με έβλεπε καμιά φορά σφιγμένο, στενοχωρημένο ή αναστατωμένο. Και είχε όλη εκείνη την ενέργεια και την coolοσύνη (σικ) για να υποστηρίξει αυτό τον σταρχιδισμό.

Και αυτό το "μη σε νοιάζει" το πήρα στα αρχικά μου εφηβικά χρόνια, το μάσησα λίγο και το έκανα "υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή για να στενοχωριέσαι γι' αυτό". Αναλλοίωτο μότο που το πιπιλίζω εδώ και μια δεκαετία, ακόμη και αν αυτά τα "πιο σημαντικά πράγματα" για τα οποία μπορείς να στενοχωριέσαι δεν τα γνώρισα ποτέ (άνθρωπος με ελάχιστη τραγική ιστορία αλλά μεγάλη τραγικότητα ο συγγραφέας).

Κι η καραμέλα συνέχισε. Σε όλες τις μεγάλες δυσκολίες, αυτό που λέω είναι το μότο μου. "Μη στενοχωριέσαι γιατί έχεις ακόμα 2 πόδια" και "δεν πειράζει αφού ακόμα έχεις τους ανθρώπους που αγαπάς δίπλα σου" (πάντα έχεις μερικούς). Βοηθάει; Βοηθάει αγαπητέ μου ακροατή.

Απλώς σταδιακά και σταθερά γίνεσαι λιγότερο συμπονετικός. Γιατί έχεις πρόβλημα να καταλάβεις τον πόνο του άλλου. Σε όλα τα θέματα και σε όλες τις καταστάσεις. "Γιατί κλαίει; Αφού έχει ακόμα τα πόδια της και το κεφάλι της και τα χέρια της... Γιατί;". Και αν και η συμπόνια για πολλούς είναι ένα ποταπό συναίσθημα, δεν παύει να είναι και ανθρώπινο από το σίγμα μέχρι το άλφα. Όχι εντάξει, ακόμα απάνθρωπος δεν έγινα. Πλησιάζω όμως.

Προχθές ένας άλλος φίλος απορρίφθηκε σε μία αίτηση που είχε κάνει. Μου βγήκε αβίαστα στα comment του blog του: "Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι πως υπάρχουν και πιο σημαντικά πράγματα για να στενοχωριέσαι". Και εγώ το κάνω είναι η αλήθεια. Και με βοηθάει.

Αλλά δεν το λες. Δεν το λες. Γιατί ακόμη κι αν το πιστεύω εγώ, έτσι υποβαθμίζεις τη σημασία του προβλήματος που μπορεί να έχει το άτομο απέναντί σου. Στην ουσία του λες ότι στενοχωρέται - αν στενοχωριέται - για κάτι που δεν αξίζει.

Το μόνο πρόβλημα τώρα είναι ότι, αν τον πετάξω αυτόν τον μηχανισμό, πρέπει να βρω έναν άλλον. But you can not learn an old dog new tricks, λένε στα states. Ναι ναι. Old. Γιατί αυτοί οι μηχανισμοί είναι μηχανισμοί εφηβίας.

Δύο επιλογές μένουν. Είτε να γίνω πιο σιωπηλός, είτε να με περάσουν για μισάνθρωπο και μαλάκα. Χμ.... Θα παίξω τραγουδάκι....



Rufus wainwright " Going to A town "
Ανέβηκε από chrisclement. - Ανακαλύψτε άλλα μουσικά videos.

Rufus Wainwright - Going to a town

I'm going to a town that has already been burnt down
I'm going to a place that has already been disgraced
I'm gonna see some folks who have already been let down
I'm so tired of America

I'm gonna make it up for all of The Sunday Times
I'm gonna make it up for all of the nursery rhymes
They never really seem to want to tell the truth
I'm so tired of you, America

Making my own way home, ain't gonna be alone
I've got a life to lead, America
I've got a life to lead

Tell me, do you really think you go to hell for having loved?
Tell me, enough of thinking everything that you've done is good
I really need to know, after soaking the body of Jesus Christ in blood
I'm so tired of America

I really need to know
I may just never see you again, or might as well
You took advantage of a world that loved you well
I'm going to a town that has already been burnt down
I'm so tired of you, America

Making my own way home, ain't gonna be alone
I've got a life to lead, America
I've got a life to lead
I got a soul to feed
I got a dream to heed
And that's all I need

Making my own way home, ain't gonna be alone
I'm going to a town
That has already been burnt down

* Depression

This entry was posted on Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009 at 9:12 μ.μ.. You can skip to the end and leave a response.

    ==> Anonymous Ανώνυμος said:
    2 Ιουλίου 2009 στις 4:17 π.μ.

    [:)]

    ==> Anonymous Ανώνυμος said:
    3 Ιουλίου 2009 στις 2:27 μ.μ.

    Κάπου διάβασα αυτό:"...Κλείστε ένα ραντεβού με αυτόν, με αυτό που θέλετε πολύ. Στις δώδεκα το μεσημέρι, μέσα στον ήλιο, μέσα στο φως. Στο μέρος που συχνάζουν, που περνάνε όλοι οι γνωστοί σας, εχθροί και φίλοι. Κλείστε ένα ραντεβού με αυτόν που δε θα έρθει, που δεν έρχεται ποτέ, και που εσείς τον θέλετε πολύ, πάρα πολύ. Πηγαίνετε στρατοπεδεύστε στην επιθυμία, στην υπομονή, στη δίψα. Βγάλτε καρέκλα στο χλευασμό των άλλων και στο δικό σας, σκάψτε με το κεφάλι, με το πόδι σας μέχρι να βρείτε την πηγή, να βρείτε το νερό. Θα το χρειαστεί ο άλλος που δε θα'ρθει, όταν θα'ρθει. Εκεί. Να ξημερώνεστε, να βραδιάζεστε. Έρχεται η κούραση, η απογοήτευση, η λεμονόκουπα, η λέξη, η καζούρα, το δέσιμο του ντενεκέ στην ουρά του σκύλου. Έρχεται η λοιδορία, το γιαούρτι. Εκεί. Τρίτη, στις δώδεκα, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα, εώς τη Δευτέρα Παρουσία...."
    Πως να το καταλάβει αυτό κάποιος άλλος;;;; Μόνο αυτός που το περνάει καταλαβαίνει....
    Κατερίνα (ναι η Γαρούφα, από το Old haircut ορμώμενη :) )

    ==> Blogger romfea said:
    3 Ιουλίου 2009 στις 7:51 μ.μ.

    !

    ==> Blogger Unknown said:
    23 Ιουλίου 2009 στις 5:28 μ.μ.

    you should feel lucky you don't know pain to sympathise with.

    you have absolutely nothing to lose by not understanding the drama queens we are. not even us.

    this is not a problem either, unfortunately for you.

    ==> Anonymous Ανώνυμος said:
    23 Ιουλίου 2009 στις 5:29 μ.μ.

    can you sympathise with other people's happiness?

leave a comment