<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar/7157270061007061295?origin\x3dhttp://panwapotahxeia.blogspot.com', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Help me, you need it, you will feel better...

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

Θα σηκώσω ένα ποτήρι κρασί (ή τσίπουρο - τα δύο μόνα ποτά που προσφέρονται για σοβαρές προπόσεις) και θα το πιω στις Δευτέρες. Στις Δευτέρες σαν αυτή που πέρασε. Που μακάρι να μπορούσα να γράψω 1,000,000 post για το τι έγινε αλλά δεν γίνεται (θα ακολουθήσουν διώξεις). 

Λένε πως όταν σταματάς να δουλεύεις μετά από πολύ καιρό σε ρυθμούς έντασης, ότι αρρωσταίνεις επειδή δεν ξέρεις τι να κάνεις. Ε, εγώ ευτυχώς δουλεύω και στις διακοπές μου...

Πως το είπε η Β.: "Δεν ξέρω τι σας κάνουν εκεί στην Acc., αλλά λειτουργεί...". 

Status: Εις διαρκή αναζήτησην ενός χόμπυ.

Στα βραχνιασμένα ακουστικά που με το ζόρι παίζουνε κάτι τώρα τελευταία, ο Τειρεσίας του Θ. Παπακωνσταντίνου με τη φωνή του Σ. Μάλαμα:

Ξυπνάς και του καθρέφτη τη λίμνη αναταράζεις·

ζαρκάδια ξαφνιασμένα θα πεταχτούν.

Θα φύγουν για τα δάση κι από το είδωλό σου

θα λείπουνε τα μάτια και η φωτιά.


Θα ψάξεις τους δικούς σου, τυφλός και τρομαγμένος·

ήρθε ο καιρός να μάθεις ποιοι σ' αγαπούν,

μα η πόλη είναι άδεια κι ο μάντης Τειρεσίας

θ' αφήσει το χρησμό του στην ξένη γη, σε ξένη γη.


«Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει,

πως πίνει απ' το πηγάδι το σκοτεινό·

που, ό,τι τον κατατρώει, ανάγκη το 'χει κάνει

ή στην αυλή το κρύβει, να ξεχαστεί».


Την ώρα αυτή στον κάμπο ομίχλη κατεβαίνει·

τα σκιάχτρα, τα κουρέλια θα φοβηθεί;

Τρέξε να ψηλαφήσεις την πλάση ακριβέ μου,

το μπράτσο της απλώνει, να κρατηθείς.

This entry was posted on Παρασκευή 22 Μαΐου 2009 at 8:26 μ.μ.. You can skip to the end and leave a response.

    ==> Anonymous Μαριαλένα said:
    29 Μαΐου 2009 στις 12:40 μ.μ.

    To χόμπυ του ΠΣΚ δεν είναι αρκετό, ούτε απλό...αλλα είναι τουλάχιστον κάτι!

    Οι φίλοι βγαίνουν παγανιά στην Ευρώπη και την οργώνουν. Αυτό το ΠΣΚ θα ονομαστεί, "Stockholm, Berlin, Amsterdam, Rotterdam, London, Athens, Belgrade"

    Η πόλη θα αδειάσει για λίγο, για να γεμίσει μια άλλη ξένη γη.

    Εις αναμονή για το τρένο που φεύγει...
    Τα λέμε σε 10 ώρες...

leave a comment