Κάτω από τη στάθμη της θάλασσας!

Σαν εργαζόμενος (ναι για μένα μιλάω) απολαμβάνεις τη Κυριακή διαφορετικά. Την εκτιμάς γιατί σου δίνει τη δυνατότητα να ξαναβρείς αυτό που σαν φοιτητής ίσως δεν κατάλαβες ποτέ τη σημασία του: τον ελεύθερό σου χρόνο! Αν η Κυριακή ήταν πρόσωπο - πραγματικό με σάρκα, οστά και επάγγελμα - θα ήταν σίγουρα ένας από εκείνους τους ήρεμους και ήσυχους ανθρώπους που ποτέ δεν μπαίνουν στον δρόμο σου, δεν σου δημιουργούν προβλήματα και είναι πάντα έτοιμοι για μία ενδιαφέρουσα συζήτηση, αν φυσικά έχεις όρεξη. Το Σάββατο όμως...

Το Σάββατο θα ήταν γκόμενα - σίγουρα. Από αυτές που σου κλείνουν ραντεβού σε ένα μπαρ και ετοιμάζεσαι όλη μέρα για να είσαι ωραίος. Που περιμένεις πως και πως να έρθει εκείνη η ώρα του ραντεβού για να την δεις πιο όμορφη από ποτέ και να προσπαθήσεις να τη πείσεις πως εσύ είσαι αυτό που ψάχνει - αν και μερικές φορές δεν είσαι απόλυτα πεπεισμένος γι' αυτό. Το Σάββατο θα έπινε με στυλ κοκτέιλ στην άκρη του μπαρ χωρίς να σου δίνει σημασία - αλλά τραβώντας το βλέμμα σου για έναν περίεργο και μυστήριο λόγο. Θα έκανε παρέα με μια φωτισμένη νύχτα και μία τρελή μέρα και θα τα λέγανε σαν φιλενάδες σε σκηνή από mainstream Αμερικάνικη ταινία. Το δικό μου χθεσινό Σάββατο πάντως είχε καρναβάλι στο πρόγραμμα....

Στα ακουστικά: Δημήτρης Μητροπάνος - Κιφ (Μάριος Τόκας/'Αλκης Αλκαίος)

Όπως και σε όλο το κόσμο αυτό το καιρό, έτσι και στην Ολλανδία κυριαρχεί η ατμόσφαιρα του καρναβαλιού. Συγνώμη! Εκτός από τη Μ. Βρετανία όπου καρναβάλια μπορείς να βρεις κάθε μέρα. :) Μας κάλεσε η φίλη της Έκε, η Μαράϊα, στο Oosterhout, μία κωμόπολη κοντά στη Μπρέντα (Μπρεντά τη λένε οι Ολλανδοί) σε ένα από τα τόσα πάρτυ που στήνονται σε υπέθριες σκηνές σε όλη τη περιοχή. "Κάτω από το ποτάμι", είπε ο Τιμ όταν περιέγραφε τη περιοχή. Έτσι χωρίζονται οι Ολλανδοί. Σε αυτούς που είναι κάτω και σε αυτούς που είναι πάνω από το ποτάμι. Με τους κάτω να παρουσιάζονται στη σύγχρονη λαογραφία σαν αγρότες και τους πάνω σαν αστοί. Αργήσαμε να ξεκινήσουμε είναι η αλήθεια (ελληνική οργάνωση) και είμασταν στη Μπρέντα στις 15:00. Αλλά δεν μπορούσαμε να πάμε έτσι στο πάρτυ! Κάτι έπρεπε να ντυθούμε! Ο Νούλας είχε την εκπληκτική ιδέα:

Πέντε σεντόνια και 5 πλαστικά δαφνοστέφανα ήταν αρκετά για να οργανώσουν την ελληνική εισβολή στο καρναβάλι. Ο Σίμο, ο Τιμ, ο Δημήτρης, εγώ και ο Νούλο. Πλην του Τιμ (κρύωνε ο Ολλανδός), οι υπόλοιποι γυρνούσαμε με το μποξεράκι και ένα σεντόνι στους δρόμους του καρναβαλιού! Ο στόχος επετεύχθη! Όλοι εμάς κοιτούσανε στο δρόμο. Με τις φάτσες τους να αλλάζουν από την έκπληξη όταν φανταζόντουσαν το κρύο που μας διαπερνούσε. Αν κρυώσαμε; Όπως φιλοσοφούσαμε και χθες, το κρύο είναι μόνο μία κατάσταση του μυαλού και τίποτε άλλο (το λέγαμε για να το πιστέψουμε).

Ξεκινήσαμε με μία βόλτα στην κεντρική πλατεία της Μπρέντα που ήταν γεμάτη ντυμένους καρναβαλιστές και φίσκα μπαράκια. Μεγάλη επιτυχία παρατηρήθηκε στο πως μας κοιτούσαν οι θείες (βλ. υποσημείωση) σαν ξερολούκουμα. Του Σίμο μάλιστα του σηκώσε και μία θεία το σεντόνι για να δει αν φοράει μποξεράκι από κάτω. Σημείωση: λυπάμαι που δεν έχω βίντεο αλλά λίγα πράγματα στο κόσμο είναι πιο αστεία από το Σίμο να υποδείεται τον γκέυ Ιούλιο Καίσαρα. Λυπάμαι! Μπορείτε να πάρετε μία γεύση από τη παρακάτω πόζα.

Στα ακουστικά: Ένα στιχάκι του ερωτικού λέει πως η μοναξιά δεν αντέχεται τις Κυριακές.

Το σίγουρο ήταν πως οι Ολλανδοί στο σπίτι που πήγαμε πριν το αρχικό πάρτυ, δεν μπορούσαν να χωνέψουν την εισβολή μας. Ξενέρωτοι μας κοιτούσανε που χορεύαμε, λέγαμε αστεία και πετούσαμε κονφετί στον αέρα. Έβλεπες το ρατσιστικό τους σχόλιο να στέκεται στην άκρη της γλώσσας τους για αυτούς τους "βάρβαρους" οικονομικούς ή εκπαιδευτικούς μετανάστες που τους χαλάνε την ησυχία με τα δεικτικά αστεία τους. Με χάρη και αλκοόλ, διαλύσαμε πολύ εύκολα την ειρηνική τους συγκέντρωση. Γιατί έτσι πρέπει. Συνεχίσαμε μέχρις τις 01:00 σε μία από τις τέντες στο κέντρο της πόλης. Μπύρα, μπύρα, μπύρα και χορός.

Σημείωση: ΌΛΑ τα τραγούδια ήταν ολλανδικά χαζοτράγουδα που δεν καταλαβαίναμε τους στίχους. Αυτό δεν ήταν και τόσο ευχάριστο αλλά βοήθησε η μπύρα.

Τη προηγούμενη Κυριακή η ΕΤ3 έδειξε στην εκπομπή "Κυριακή στο Χωριό" το Καλαμπάκι. Με αφορμή τις παραδιοσιακές εκδηλώσεις για το κουρμπάνι, κάνανε μια παρουσιάση για τα έθιμα του τόπου και τη ζωή στη περιοχή. Να σημειώσω ότι η εκπομπή έκλεισε με τη γιαγιά μου να μου στέλνει χαιρετίσματα πανελλαδικά στην Ολλανδία και να λέει πόσο στενοχωρημένη είναι που είμαι μακριά και να με παροτρύνει να γυρίσω πίσω για να κάνω ένα παραδοσιακό γάμο! "Γιάννη Αλβανόπουλο τον λένε", είπε στο τέλος μη τυχόν και δεν κατάλαβε κανείς για ποιον μιλούσε. Α ρε γιαγιά! Τώρα που θα κλείσω το post θα σε πάρω τηλέφωνο να τα πούμε. Σε φιλώ διαδικτυακά.

Χρόνια πολλά και στον φίλο μου τον Γρηγόρη Ανδρεάκη που έχει σήμερα γενέθλια. Θα σε πάρω τηλέφωνο μαλάκα αλλά πάντα τελευταίος. Να ξέρεις! ;)

*Θεία = Γυναίκα άνω των 35 που έχει χωρίσει από τον άντρα της και ψαρεύει τεκνά στα μπαρ. Είδος που ευδοκιμεί στην Ολλανδία και χρήζει ιδιαίτερης επιστημονικής έρευνας για την επίδραση του διαζυγίου στη σεξουαλικότητα της γυναίκας. (υπόσχομαι post πάνω στο θέμα)

Κάθε φορά που γράφω ποστ, δεν ξέρω τι να πρωτογράψω. Πρέπει να αρχίσω λίγο να γράφω πιο συχνά.

Στα ακουστικά: Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Διάφανος (Θ. Παπακωνσταντίνου)

[Ένα από τα πιο εικονοπλαστικά τραγούδια που έχω ακούσε ποτέ. Σαν βγαλμένο από ταινία του Μπάρτον.]

Κι ήρθε και κατακάθησε,
πάνω μου σαν σεντόνι,
όλης της γη η σκόνη.

Coming up: Η διαφορά του "I can do" από το "I want to do".