The time that I almost lost my mind
Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014
Γενικά δεν τη πάλευα πολύ τον Νοέμβρη. Το παρακάτω γράφτηκε σε μια κόλλα χαρτί στο Άμστερνταμ και το περνάω εδώ έτσι για να θυμάμαι τον καιρό που παραλίγο να χάσω τα μυαλά μου. Έτσι κι αλλιώς, δεν ντρέπομαι...
--
"Η Α. έφυγε αυτή τη βδομάδα για Ιράκ. Ο Γ. Χώρισε. Η Μ. Παντρεύεται. Η δουλειά απαιτεί την καθαρότητα του μυαλού μου (δουλειά της είναι). Ο αδερφός μου επισκέφθηκε το Άμστερνταμ για επτά μέρες με την Ειρήνη. Χώρισα.
Όλα τα παραπάνω περνούν απαρατήρητα από τις άκρες των ματιών μου. Γιατί το βλέμμα μου είναι καρφωμένο αλλού. Είναι καρφωμένο σε εκείνη την αιωρούμενη σταγόν που κρατάει μέσα της το χρόνο. Γεμάτη δευτερόλεπτα και ορολογιακά τικ-τακ.
Μέσα στην υγρή της δομή, προσπαθώ απεγνωσμένα και με δάκρυα να κοιτάξω στα μάτια τη ψυχή μου. Κλείνω τα μάτια για να αυτοπεποίθηση (το καλύτερο βέλος στη φαρέτρα μου). Τα ανοίγω ξανά για να δω. Αποτυχία."
This entry was posted
on Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014 at 3:20 μ.μ..
You can skip to the end and leave a response.
