The questions run too deep.
Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008
Φοράς ένα κοστούμι και ξαφνικά γίνεσαι ένα ευϋπόληπτος πολίτης. Σε κοιτάνε διαφορετικά, σου μιλάνε διαφορετικά, σου συμπεριφέρονται διαφορετικά. Στις ρεσεψιόν σου χαμογελάνε και οι μπάτσοι σε σταματάνε και δεν σου κάνουν αλκοτέστ. Ο τύπος στη καντίνα σε φωνάζει "κύριο" και οι καλοντυμένες γκόμενες καταδέχονται να τους ανοίξεις τη πόρτα. Βρίσκεις τραπέζι πιο γρήγορα στα εστιατόρια και τα οι μαύροι δεν σε πλησιάζουν για να σου πουλήσουν τη πραμάτια του.
Μόνο και μόνο επειδή φοράς ένα κοστούμι και ένα πουκάμισο με ένα ζευγάρι καλά παπούτσια. Όλα αλλάζουν. Σοβαρεύουν. Αναπνέεις στη λογική.
When I was young,
it seemed that life was so wonderful,
a miracle, oh it was beautiful, magical.
And all the birds in the trees,
well they’d be singing so happily,
joyfully, playfully watching me.
But then they send me away
to teach me how to be sensible,
logical, responsible, practical.
And they showed me a world
where I could be so dependable,
clinical, intellectual, cynical.
There are times
when all the world’s asleep,
the questions run too deep
for such a simple man.
Won’t you please,
please tell me what we’ve learned
I know it sounds absurd
but please tell me who I am.
Now watch what you say
or they’ll be calling you a radical,
liberal, fanatical, criminal.
Won’t you sign up your name,
we’d like to feel you’re
acceptable, respectable, presentable, a vegetable!
At night,
when all the world’s asleep,
the questions run so deep
for such a simple man.
Won’t you please,
please tell me what we’ve learned
I know it sounds absurd
but please tell me who I am.
Υ.Γ. Αρχίζει να φεύγει το κρύωμα.
Υ.Γ. 1 Θανάση σήμερα έχουμε καθάρισμα.
Μόνο και μόνο επειδή φοράς ένα κοστούμι και ένα πουκάμισο με ένα ζευγάρι καλά παπούτσια. Όλα αλλάζουν. Σοβαρεύουν. Αναπνέεις στη λογική.
When I was young,
it seemed that life was so wonderful,
a miracle, oh it was beautiful, magical.
And all the birds in the trees,
well they’d be singing so happily,
joyfully, playfully watching me.
But then they send me away
to teach me how to be sensible,
logical, responsible, practical.
And they showed me a world
where I could be so dependable,
clinical, intellectual, cynical.
There are times
when all the world’s asleep,
the questions run too deep
for such a simple man.
Won’t you please,
please tell me what we’ve learned
I know it sounds absurd
but please tell me who I am.
Now watch what you say
or they’ll be calling you a radical,
liberal, fanatical, criminal.
Won’t you sign up your name,
we’d like to feel you’re
acceptable, respectable, presentable, a vegetable!
At night,
when all the world’s asleep,
the questions run so deep
for such a simple man.
Won’t you please,
please tell me what we’ve learned
I know it sounds absurd
but please tell me who I am.
Υ.Γ. Αρχίζει να φεύγει το κρύωμα.
Υ.Γ. 1 Θανάση σήμερα έχουμε καθάρισμα.
This entry was posted
on Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008 at 11:20 π.μ..
You can skip to the end and leave a response.
4 Ιουνίου 2008 στις 2:14 μ.μ.
"Όλα αλλάζουν. Σοβαρεύουν. Αναπνέεις στη λογική."
Κι εσυ? Αφήνεσαι να παρασυρθείς στο κολαρισμένο σου σακάκι και στα γυαλιστερά παπούτσια, γιατί απλά μπορεί να ξεχαστείς και να μην συμπεριφέρεσαι αντάξια των όμοίων σου...
Γιατί μόνο τότε μπορείς να νοιώσεις δυνατός να την σκαπουλάρεις απο το αλκοοτέστ...πολυ σίγουρος για να ανοίξεις την πόρτα στην καλοντυμένη γκόμενα και μπορει στο τέλος να απαιτήσεις να σου χαμογελάνε όταν σε εξυπυρετούν...
...ενώ μέσα σου ως κοινός θνητός...θές να πάρεις το μπουκάλι κρασί απο το χέρι της κοπέλας που σε σερβίρει και να την κεράσεις κι ένα ποτηράκι...να αρχίσεις να μιλάς με αγνώστους στο δρόμο επειδή απλά έτσι σου ήρθε...
Θα το κανες ποτέ μπροστά σε άλλους "κύριους & κυρίες"?
Οι άλλοι σε αλλάζουν. Ολα γίνονται δήθεν. Κι εσύ ώς ένα άξιο Label/ Logo αναπνέεις τον power αέρα τους...
Για αυτό...ας βγάλουμε αυτή την gold express card...να κάνουμε ό.τι θέλουμε με τα κουρέλια!!!