Κάτω από τη στάθμη της θάλασσας!

Από καιρό ήθελα να διαβάσω κάποιο βιβλίο του Μπουκόφσκι (μα τι πιασάρικα ονόματα έχουνε ρε παιδί μου μερικοί!). Τον είχα πρωτο-ακούσει από τον φίλο μου τον Παναγιώτη πριν από περίπου 8 χρόνια. Περισσότερο μιλούσαμε για το πόσο ιδιότροπος είναι. Αλκοολικός. Αθυρόστομος. Γυναικάς. Διάσημος για το πόσο «χαμένο κορμί» υπήρξε όλη του τη ζωή. Ωραίος τύπος, σκέφτηκα. Ακούγεται αλάνι.

Τη Μ. Τετάρτη που έφτασα στη Θεσσαλονίκη πέρασα από του Παπασωτηρίου. Ρώτησα τη πωλήτρια που έχουνε βιβλία του (λίγο πιο δίπλα βρήκα ένα του Μπόρχες από τα άπαντα που δεν έχω και πρέπει να πάρω στα κοντά). Αγόρασα δύο. Το «Ο καπετάνιος έχει κόψει την αλυσίδα και το πλοίο είναι στα χέρια των ναυτών» και «Το ταχυδρομείο». Πιο πολύ στη τύχη και λίγο από την περιγραφή στο οπισθόφυλο και τον τίτλο.

Το πρώτο το τέλειωσα στο λεοφωρείο από τη Δράμα προς τη Θεσσαλονίκη. Το δεύτερο στο αεροπλάνο από τη Θεσσαλονίκη στη Κολωνία. Πριν πω οτιδήποτε για τα δύο βιβλία πρέπει να αναφέρω ότι ο Μπουκόφσκι είναι περισσότερο γνωστός για τη ποίησή του παρά για τα διηγήματά του (θεωρείται απο τους κορυφαίους Αμερικανούς ποιητές του 20ου αιώνα). Αλλά δυσκολεύομαι να διαβάσω ποίηση στα αγγλικά (όπως θα έπρεπε δηλαδή). Γι΄αυτό είπα να πάρω μία γεύση από τα διηγήματα.

Το πρώτο βιβλίο ήταν αποσπάσματα απο το ημερολόγιο που κρατούσε ο συγγραφέας από τη στιγμή που αγόρασε τον πρώτο του υπολογιστή το ’91. Θεώρησα καλύτερο να ξεκινήσω από αυτό.

Πφ! Απαξίωση για τους ανθρώπους. Αγανάκτηση για το κλισέ. Απόρριψη για ό,τι δεν είχε να κάνει με το «εκ φύσεως πρωτότυπο». Ένας γέρος διάσημος μπεκρής που ζει με τις εννιά γάτες του, τη πιτσιρίκα του (!!) και τις πολυτέλειες που του έχει προσφέρει στα τελευταία χρόνια η δημοσιότητά του. Αρκετά διαβασμένος (πράγμα παράδοξο για τη φυσιογνωμία του). Με κριτικό μάτι για το κόσμο και μια απέχθεια για τη μετριότητα. Με το «μαλάκα» και το «σκατά» στο στόμα και τον ιππόδρομο ως μόνη διαφυγή από τη πλήξη της καθημερινότητας.

Το δεύτερο βιβλίο είναι μία από τις μίνι-αυτοβιογραφίες του Μπουκόφσκι και γράφτηκε τη δεκαετία του ’70. Από τα χρόνια που δούλευε στο ταχυδρομείο. Μια νουβέλα για μικρά ενοκιαζόμενα δωμάτια, σκύλους και γυναίκες με χοντρό κώλο. Ρουτίνα και αλκοόλ. Σεξ και γαρδένιες. Αν έχεις διαβάσει το πρώτο, καταλαβαίνεις την ίδια μεθυσμένη ανάσα και μυρίζεις την κλεισούρα της μοναξιάς και στο δεύτερο.

Χμ. Δεν τα πάω καλά με τους μισάνθρωπους. Αν και αρκετές φορές θέλω να τους σφίξω το χέρι όταν επιστρέφω Ελλάδα για διακοπές. Αλλά το θέμα είναι ότι στο Γκρέτσια όλοι είναι μισάνθρωποι (σημείωσέ το αυτό).

Τα βιβλία προτεινόμενα για όσους έχουν πρόβλημα αυτοπεποίθησης και θα επιθυμούσαν να μάθουν πόσες φορές τη μέρα κατουράει ένας άντρας. Θα βοηθούσαν επίσης όποιον θέλει να ξεκινήσει να παίζει ιππόδρομο και δεν ξέρει τι είναι το Γκανιάν ή τα υπόλοιπα συστήματα.

Πρώτο μάθημα Ολλανδικών σήμερα φιλενάδα. Ουφ!

Note: Στην Ολλανδία πριν από λίγο καιρό ψηφίστηκε νόμος που επιτρέπει το ελεύθερο σεξ στα πάρκα μετά τη δύση του ηλίου. Αρκεί να μαζεύεις τα σκουπίδια σου. Ε όχι! Αν δεν νοιώθεις ότι παρανομείς τι να το κάνεις! Κι αυτό να μας το χαλάσετε ρε γαμώτο;

Note2: Αν χωρίσεις, αγόρασε ένα Playstation 3.

Υ.Γ. Και σαν τον συγγραφέα κι εγώ παραπαίω στον 15ο όροφο με 4 ώρες ύπνου, ένα ποτήρι τσάι και αρκετό αλκοόλ στο αίμα.